Where west meets east

Twee dames, al meerdere malen genoemd, geprezen en licht bekritiseerd door ons, hebben we vanochtend pas ècht leren kennen. Wij, westerlingen, die denken zo efficiënt te zijn, zo snel, zo helder, zo gestructureerd, maar tegelijk vaak zo onrustig, met soms nèt te weinig aandacht en al weer op weg naar een volgend idee en zij oosterlingen, in onze optiek weinig structureel, langzaam, rustig, maar wel altijd met veel gemeende aandacht voor de ander.
Maysara, de directrice ditmaal in haar jeans-outfit, zittend achter een berg net gepelde knoflookpitten en in stukjes gesneden paprika’s, monter en vrolijk pratend met haar personeel die hetzelfde deden, troffen we aan op de nog koele binnenplaats. Nazira zag er als een berg tegenop om ons verhaal aan te horen, we zouden immers onze eerste meeting hebben over inhoudelijke dingen. Na een drietal punten door ons ingebracht, waarvan de belangrijkste, het gebrek aan communicatie, werd het even stil. De reactie die volgde was een onverwachte: - ik wil alles leren, zeg me hoe ik meer structuur kan aanbrengen in de groep, geef me meer inzicht wat jullie en Nazira doen met de kinderen en zeg me wie er de kantjes van afloopt (ze gaf gelukkig dezelfde persoon aan). Desnoods kom ik gelijk bij de ochtendstart in de oefenzaal jullie helpen om beter te weten waar het om gaat. Dit gaf bij ons allen een ontspannen gevoel, waardoor beide dames alerter konden meedenken over de andere punten.
De afspraak werd om onze niet eerder beantwoorde brieven nog eens over te lezen, alsnog van commentaar te voorzien en dit na het weekend samen door te nemen.
We hebben onze mening behoorlijk moeten bijstellen over de echte intenties van Maysara, aanvankelijk door ons de keurige dame in stijlvolle mantelpakjes gevonden, die er in april vaak niet was en nu dit. Want laten we eerlijk zijn, waar tref je een directeur die om 6 uur naar de markt gaat, stapels groente koopt, samen met haar personeel deze gaat inblikken voor de komende winter en vervolgens aan twee westerlingen openlijk toegeeft dat ze structuur nodig heeft….