Vriendelijk en beleefd, flat en inkomen
Door: Mient
Blijf op de hoogte en volg Mient
25 April 2015 | Tajikistan, Doesjanbe
Het busvervoer is hier erg efficiënt en goedkoop; je zit, staat in de spits weliswaar bovenop/tegen elkaar, maar dat heeft, als je je reukorgaan op een laag pitje zet, ook wel wat. Oudere mensen, waar de locals mij helaas ook onder rekenen, wordt aangeboden te gaan zitten, moeders met kinderen dito. Je geeft aan de man/jongetje je 1 shomoni-biljet en kunt werkelijk voor die 16 cent de hele stad doorkruizen en je verbazen over het respect, de voorkomendheid en de vriendelijkheid die allen van nature lijken te hebben. Wij Nederlanders kunnen daar van leren, niet haasten hoort daar mijn inziens ook bij. Airco in een bus is uiteraard onbekend, stopknopjes en halte-meldingen zijn er niet, dus goed opletten en herkennen waar je langs rijdt, is essentieel.
De kleinere busjes die ook een vaste route rijden, nemen iedereen mee die hen aanhoudt, je geeft je flapje middels je medepassagiers door aan de chauffeur en krijgt immer je wisselgeld correct retour via even zovele handen (alle papiertjes voelen dan ook wat vettig aan). Soms zit je in een busje met een schrapend wiel/rem, een knallende uitlaat of versleten banden, vaak met zeer veel mensen 15 – 25 personen in een busje waar er bij ons maar 9 in mogen; het zijn hun inkomsten, dus stouwen betekent meer cash. Vandaag gingen er twee geitjes mee, waarschijnlijk voor het weekend, lekker vers en onder handbereik… voorin zitten betekent dat je half mee schakelt met je knie èn je je op tijd schrap kunt zetten voor de bochten en noodstoppen.
Taxi’s bestuurd door particulieren, soms zonder vergunning, vragen drie maal zo veel, rijden als gekken, maar het voordeel is dat je altijd wel een avontuurtje meemaakt. Bij het naderen van een politie-controle verdwijnt het routenummer-bordje snel vanachter het raam, de eigenaar wordt daardoor minder snel gecontroleerd.
Onze flat is in een oud Russisch gebouw en erg royaal, qua ruimte en qua vettigheid; alles went en als er maar te koken en warm te douchen is, vind ik het al snel goed. Overal kleden (ook in de keuken en badkamer), dus daar niet te veel op letten, juist omdat er alleen maar met sloffen op wordt gelopen. De flat staat in een nogal dure wijk met luxe auto’s, maar ook met heel kleine woninkjes, overal wordt doorlopend gebouwd. Toch telen de mensen er hun groentes en zijn er veel zeer kleine winkeltjes, overleven middels uitgekiend inkopen/handelen is voor de meeste mensen een bittere noodzaak.
Over tegenstellingen heb ik in september al eens geschreven, maar het blijft verbazen en voor mij slecht te verteren/te begrijpen. Je loopt bijvoorbeeld naar ons stamcafé “Segafredo”, een tamelijk gerieflijk gebeuren (eufemistisch gezegd) en passeert een bedelaar met vodden aan en starende ogen, what to do? Of een vrouw die vanaf ’s ochtends zéér vroeg de doorgaande brede wegen veegt en een RangeRover of BMW zoeft voorbij. Hun vergoeding is iets van 1,5 euro per dag, waarbij ik al enkele malen gehoord heb, dat je nèt kunt leven qua maaltijd-boodschappen voor drie mensen met 100 euro per maand, dit is dan ook het gemiddelde inkomen van iemand met een baan(tje) bij een van de vele ministeries en zelfs als arts in een ziekenhuis. Je moet dan wel reeds een dak boven je hoofd hebben…
De kleinere busjes die ook een vaste route rijden, nemen iedereen mee die hen aanhoudt, je geeft je flapje middels je medepassagiers door aan de chauffeur en krijgt immer je wisselgeld correct retour via even zovele handen (alle papiertjes voelen dan ook wat vettig aan). Soms zit je in een busje met een schrapend wiel/rem, een knallende uitlaat of versleten banden, vaak met zeer veel mensen 15 – 25 personen in een busje waar er bij ons maar 9 in mogen; het zijn hun inkomsten, dus stouwen betekent meer cash. Vandaag gingen er twee geitjes mee, waarschijnlijk voor het weekend, lekker vers en onder handbereik… voorin zitten betekent dat je half mee schakelt met je knie èn je je op tijd schrap kunt zetten voor de bochten en noodstoppen.
Taxi’s bestuurd door particulieren, soms zonder vergunning, vragen drie maal zo veel, rijden als gekken, maar het voordeel is dat je altijd wel een avontuurtje meemaakt. Bij het naderen van een politie-controle verdwijnt het routenummer-bordje snel vanachter het raam, de eigenaar wordt daardoor minder snel gecontroleerd.
Onze flat is in een oud Russisch gebouw en erg royaal, qua ruimte en qua vettigheid; alles went en als er maar te koken en warm te douchen is, vind ik het al snel goed. Overal kleden (ook in de keuken en badkamer), dus daar niet te veel op letten, juist omdat er alleen maar met sloffen op wordt gelopen. De flat staat in een nogal dure wijk met luxe auto’s, maar ook met heel kleine woninkjes, overal wordt doorlopend gebouwd. Toch telen de mensen er hun groentes en zijn er veel zeer kleine winkeltjes, overleven middels uitgekiend inkopen/handelen is voor de meeste mensen een bittere noodzaak.
Over tegenstellingen heb ik in september al eens geschreven, maar het blijft verbazen en voor mij slecht te verteren/te begrijpen. Je loopt bijvoorbeeld naar ons stamcafé “Segafredo”, een tamelijk gerieflijk gebeuren (eufemistisch gezegd) en passeert een bedelaar met vodden aan en starende ogen, what to do? Of een vrouw die vanaf ’s ochtends zéér vroeg de doorgaande brede wegen veegt en een RangeRover of BMW zoeft voorbij. Hun vergoeding is iets van 1,5 euro per dag, waarbij ik al enkele malen gehoord heb, dat je nèt kunt leven qua maaltijd-boodschappen voor drie mensen met 100 euro per maand, dit is dan ook het gemiddelde inkomen van iemand met een baan(tje) bij een van de vele ministeries en zelfs als arts in een ziekenhuis. Je moet dan wel reeds een dak boven je hoofd hebben…
-
25 April 2015 - 20:00
Theodoor Eerkens:
Hi, Mient.
Bij het lezen van je derde verslag en het zien van de foto's krijg ik een flashback van ons St. Petersburg avontuur. Niet te vergelijken met jouw avontuur behalve dan op 1 punt. Dat busje.......! Ik kan het nog ruiken en voelen....precies zoals je het omschrijft. PRACHTIG! Wat een prachtige ervaring beleef je weer! SUCCES nog even en blijf genieten...man!
warme groet uit het Culemborgse!
Theodoor. -
26 April 2015 - 07:31
Ingridi:
Ik zie (en ruik) het, terwijl ik het lees. Tussen de regels door, krijg ik het gevoel, dat je je weer steeds meer 'thuis' gaat voelen. Mooi zoals je het beschrijft: erg leuk om zo met je mee te kunnen reizen! -
26 April 2015 - 09:04
Marian:
Hoy Mient,
Als ik je prachtige verhalen lees, voel ik mij toch weer zo rijk!!! Knap om je gevoel zo op afstand en toch dichtbij te kunnen laten zijn.Wat een scala van gevoel zal dat bij jou opleveren, en nogmaals fijn dat ik een beetje mag meegenieten (of soms niet).
Wens je veel avonturen en gevoel toe, daar beleef jij het echt!!!
Veel liefs,
Marian
-
26 April 2015 - 11:58
Petra Van Arnhem:
Hey Mient,
Zoals Theo boven beschreef heb ik ook dit soort herinneringen aan onze vakantie in St. Petersburg. Onze tolk/gids heeft ons toen de stad vanuit alle windrichtingen laten ontdekken. Van dit soort busjes t/m wat wij een taxi noemen. Een ontbijtje voor een € 1,= en koffie gedronken in het duurste hotel. We hebben gelopen in de armste wijken en gestruind in de duurste winkelstraat. Wat ik vooral herken in jouw bovenstaand reisverslag is de vriendelijkheid van de bevolking.
Ik kijk reikhalzend uit naar jouw volgende avontuur. -
26 April 2015 - 15:20
Jackie:
Lieve pap,
Het is wat het verkeer in dit soort landen he! Ik herinner me het vervoer in Zuid Amerika ook nog, bomvolle busjes die midden op de snelweg stoppen om nog een heel gezin met kinderwagens en al erbij te proppen.
En het is toch wat pap, dat je tot de 'oudere generatie' behoort ;-) haha.
Dikke kus -
27 April 2015 - 20:17
Rienk J. Roukema:
Hallo Mient,
Wat allereerst weer opvalt is dat mensen, hoe arm ze ook zijn , de kunst verstaan om te leven . Op gaan staan voor ouderen en vrouwen met kinderen. In metro 54 in Amsterdam zijn het ook altijd de allochtonen die voor mij opstaan. Dan schaam je je wel eens Nederlander te zijn.
We hopen dat alle kennis en kunde die je overbrengt aanslaat. Ik las nog eens na hoe je in je vorige brief allerlei gevallen van hulp beschreef die je aan ernstige patiëntjes bood en hoe blij ouders met relatief kleine resultaten al blij waren. Veel succes en inventiviteit gewenst in de komende tijd.
Hartelijke groet van Janneke en Rienk -
30 April 2015 - 21:21
Johan Van Sweden:
Werkelijk prachtig werk, Mient!
Echt geweldig wat je zo voor een medemens(je) kunt betekenen...
Heb het héél goed daar...
Met veel warms uit Amsterdam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
