Openbaar vervoer

Trolleybussen en taxi’s in drie smaken rijden hier luid toeterend in werkelijk gigantische aantallen. Het grootste deel bestaat uit gewone auto’s of kleine Chinese busjes met een nummer achter de voorruit: 3 rijdt steeds een rondje langs The Opera-Ballet, Segafredo en andere centrum-parts en 2 rijdt een ronde daar weer als een lus op. Je staat in de smok op/ langs de weg en steekt twee vingers op (zijnde twee personen), toch wel handig als je niet op elkaars schoot wil zitten of ingeklemd tussen twee warme dijen van een dito aantal zwetende manspersonen. De taxidriver, vaak tamelijk jonge kerels, neemt ongevraagd wat shomoni-bankbiljetten aan, gooit ze onder het dashboard-kleed en rijdt stoïcijns door, hoe meer mensen er in, hoe meer hij int. Deels rijden deze mensen illegaal en zijn bang aangehouden te worden door politie, die namelijk veelvuldig staat te controleren en te innen, (pardon) bekeuringen “uitschrijft” en cash laat betalen…. Een auto met 14 man er in komt nogal eens voor, maar ligt zwaarder op de weg en is daardoor eerder traceerbaar als hij even zijn nummer heeft weggehaald om aan de controle c.q. inkomstenvermindering te ontkomen. Het is een kat en muisspel waar je vraagtekens bij kunt zetten, let wel alleen dat, niet openlijk oordelen of gewoon niet zien is beter en ook leuker, want je blijft buitenstaander en zo hoort het mijn inziens. De gele taxi’s, zeer weinig in aantal, zijn veel duurder en worden slechts door buitenlanders gebruikt. De trolley bussen zijn snel, zeer goedkoop (16 cent voor een rit van 10 minuten of zelfs langer) en worden, jullie raden het al, vrijwel uitsluitend door locals gebruikt. Een man haalt het groezelige bankbiljet op en heeft tevens de taak om de elektrische geleidingsarmen even omlaag te trekken als er van spanningskabel gewisseld moet worden bij een kruispunt, effectief maar gevaarlijk; wij zien de risico’s en miepen erover, zij kunnen niet anders.
Morgen eerst naar Caritas met onze koffers en het NGO contract tekenen, allerlei zaken doornemen en in de namiddag ons laatste Segafredo-diner alwaar de Caritas-chauffeur ons afhaalt om ons naar het vliegveld te brengen en waarna we in 45 minuten naar Khujand vliegen. Hier is voor de eerste week een driekamer appartement voor ons geregeld, waar we kunnen kokkerellen en hopelijk op lekkere stoelen/banken kunnen zitten i.p.v. op onze huidige bedden.
Dinsdag begint dus het eigenlijke field-work en lesgeven aan een tiental verpleegsters, leraren en carpenters -> we hebben er zin in, zeker na onze tijdrovende voorbereidingen!!!