Aankomst en eerste dagen
Door: Mient
Blijf op de hoogte en volg Mient
20 September 2014 | Nederland, Amersfoort
Aankomst en kennismaking Dushanbe
Schiphol, een zeer moderne, snelle, internationale luchthaven met veel blauw geklede dames, die je vriendelijk en adequaat helpen, is in zéér groot contrast met “International Airport Dushanbe”, waar je aankomt in een sobere hal met jachtige Tadjieken, die net terug zijn van hun waarschijnlijk lange werkverblijf in Rusland (denk aan Sjotshi). Een hal met drie kleine, houten, losstaande hokjes met daarin douaniers met grote petten en veel sterren op hun schouders, weg al het blauw, geen automatisering, geen parfums etc. Toch functioneert alles en zijn we in een uurtje bij de uitgang waar Sharofiddin, onze eerder gemaakte vriend in dit land, ons opwacht samen met een chauffeur van Caritas.
De volgende middag ontmoeten we eindelijk na een half jaar volhoudend corresponderen, Johanna onze algemeen manager, die alle projecten voor Caritas-Germany in Tajikistan coördineert, samen met mrs. Zumrat, een Tadjiekse juriste en onze projectmanager in Konibodom en mrs. Nigina, een Russische arts en onze projectmanager in Ghonchi. Onze uitvalsbasis wordt Khujand, een stad in het noorden van Tajikistan. De meeting is aanvankelijk aftastend, uiterst efficiënt en vriendelijk met de nodige humor, veelal door ons ingebracht. De samenstelling van ons werkschema verloopt wat minder doeltreffend, maar komt na veel geargumenteer snel op het whiteboard te staan, de dames gaan de diverse doelgroepen aanschrijven en alles organiseren, wij doen qua werk nog niets, behalve bedenken wat zo ongeveer de lesstof moet worden voor de nogal verschillende bijeenkomsten en professionals. Qua veiligheid en gezondheidszorg krijgen we van Johanna uitgebreide voorlichting wat te doen bij calamiteiten; Furkat de administrator overhandigt ons een laptop met internet, GSM’s, vliegtickets voor onze interne vlucht naar Khujand en zakgeld. Paspoorten met visa worden voor ons ingeschreven bij immigration, ik voel me al een echte NGOer en vertrouwd met hun organisatie en cultuur.
Onze volgende dag met Sharofiddin naar een privé-kliniek voor zijn behandeling door een Russische arts c.q. manueel therapeut. Een vriendelijke open man met de nodige kennis en ervaring, hij heeft Levitt gedaan en past veel Janda technieken toe, zeer bekend voor ons en leuk om met een collega te praten en zijn Russisch naslagwerk door te bladeren.
Die middag naar een flat, met zeven jongens (17-25 jaar) geweest, Sharofiddin was hun coach vóór zijn recente huwelijk; we kennen hen van vier jaar terug toen we bij een andere stichting werkten; gezellig om ze weer te treffen en de foto’s te bekijken van toen (wat is Dropbox toch handig)!
’s Avonds bij Sharofiddin en Shalo wezen eten, heel veel over de Tadjiekse cultuur, gewoontes en zeden geleerd. Humor en taalgrapjes worden anders ervaren en tamelijk weinig gedaan, uitkijken dus. In algemene zin trouwt men er zeer jong, een meisje van 20 jaar is in dat opzicht al “oud” en er wordt uitgehuwelijkt. De trouwerij is met veel dans, enkele toespraken en alles wordt gefilmd. Als je getrouwd bent, krijg je de familie “erbij” met al hun zeden en gewoontes, de familieband is dan ook zeer sterk en belangrijk.
Morgen onze lesstrategie en inhoud voorbereiden en naar de green market. De dag en ons eerste verblijf in Dushanbe wordt afgesloten bij Segafredo, een Italiaanse koffieketen waar je uitstekend en veilig (bacterie-vrij) kunt eten in een schone en luxe omgeving, uiteindelijk moeten vrijwilligers ook hun westerse inslag af en toe kunnen beleven….
Schiphol, een zeer moderne, snelle, internationale luchthaven met veel blauw geklede dames, die je vriendelijk en adequaat helpen, is in zéér groot contrast met “International Airport Dushanbe”, waar je aankomt in een sobere hal met jachtige Tadjieken, die net terug zijn van hun waarschijnlijk lange werkverblijf in Rusland (denk aan Sjotshi). Een hal met drie kleine, houten, losstaande hokjes met daarin douaniers met grote petten en veel sterren op hun schouders, weg al het blauw, geen automatisering, geen parfums etc. Toch functioneert alles en zijn we in een uurtje bij de uitgang waar Sharofiddin, onze eerder gemaakte vriend in dit land, ons opwacht samen met een chauffeur van Caritas.
De volgende middag ontmoeten we eindelijk na een half jaar volhoudend corresponderen, Johanna onze algemeen manager, die alle projecten voor Caritas-Germany in Tajikistan coördineert, samen met mrs. Zumrat, een Tadjiekse juriste en onze projectmanager in Konibodom en mrs. Nigina, een Russische arts en onze projectmanager in Ghonchi. Onze uitvalsbasis wordt Khujand, een stad in het noorden van Tajikistan. De meeting is aanvankelijk aftastend, uiterst efficiënt en vriendelijk met de nodige humor, veelal door ons ingebracht. De samenstelling van ons werkschema verloopt wat minder doeltreffend, maar komt na veel geargumenteer snel op het whiteboard te staan, de dames gaan de diverse doelgroepen aanschrijven en alles organiseren, wij doen qua werk nog niets, behalve bedenken wat zo ongeveer de lesstof moet worden voor de nogal verschillende bijeenkomsten en professionals. Qua veiligheid en gezondheidszorg krijgen we van Johanna uitgebreide voorlichting wat te doen bij calamiteiten; Furkat de administrator overhandigt ons een laptop met internet, GSM’s, vliegtickets voor onze interne vlucht naar Khujand en zakgeld. Paspoorten met visa worden voor ons ingeschreven bij immigration, ik voel me al een echte NGOer en vertrouwd met hun organisatie en cultuur.
Onze volgende dag met Sharofiddin naar een privé-kliniek voor zijn behandeling door een Russische arts c.q. manueel therapeut. Een vriendelijke open man met de nodige kennis en ervaring, hij heeft Levitt gedaan en past veel Janda technieken toe, zeer bekend voor ons en leuk om met een collega te praten en zijn Russisch naslagwerk door te bladeren.
Die middag naar een flat, met zeven jongens (17-25 jaar) geweest, Sharofiddin was hun coach vóór zijn recente huwelijk; we kennen hen van vier jaar terug toen we bij een andere stichting werkten; gezellig om ze weer te treffen en de foto’s te bekijken van toen (wat is Dropbox toch handig)!
’s Avonds bij Sharofiddin en Shalo wezen eten, heel veel over de Tadjiekse cultuur, gewoontes en zeden geleerd. Humor en taalgrapjes worden anders ervaren en tamelijk weinig gedaan, uitkijken dus. In algemene zin trouwt men er zeer jong, een meisje van 20 jaar is in dat opzicht al “oud” en er wordt uitgehuwelijkt. De trouwerij is met veel dans, enkele toespraken en alles wordt gefilmd. Als je getrouwd bent, krijg je de familie “erbij” met al hun zeden en gewoontes, de familieband is dan ook zeer sterk en belangrijk.
Morgen onze lesstrategie en inhoud voorbereiden en naar de green market. De dag en ons eerste verblijf in Dushanbe wordt afgesloten bij Segafredo, een Italiaanse koffieketen waar je uitstekend en veilig (bacterie-vrij) kunt eten in een schone en luxe omgeving, uiteindelijk moeten vrijwilligers ook hun westerse inslag af en toe kunnen beleven….
-
20 September 2014 - 21:34
Frans Walter:
Goed bezig! De eerste hordes zijn genomen. Succes in de Toepolev :-(
Veilige reis gewenst!!! -
20 September 2014 - 21:42
Theo Eerkens:
HI, Mient. Welkom in Tadzjikistan. Als ik dat zo lees is er voor mij, voor ons, geen leven in dat mooie land. Humor en taalgrapjes waren voor ons, toentertijd, een must om die eerste weken van therapie samen, door te komen. Ik hoop dat jullie, jij en Jeanet, daar straks net zo veel voor deze mensen kan doen als in de Hoogstraat toen voor mij. Heel veel SUCCES! Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen in dat ingeklemde land tussen al die culturen. China, Kyrgyzstan, Afghanistan en Uzbekistan. Veel wijsheid, kracht en plezier gewenst! Graag tot de volgende update van jullie belevenissen........!! -
20 September 2014 - 21:44
Mira:
Ha Mient,
veilig aangekomen, fijn! De spits is eraf, de rest zal volgen,
veel succes en plezier!
Liefs,
je nichtje Mira en de boys..... Kus!
-
20 September 2014 - 22:14
Petra Van Arnhem:
Hey Mient, Door dit 1e reisverslag ben ik gelijk weer in de sfeer van aankomen in een andere cultuur, geuren, talen en temperaturen. Spannend hoor. Leuk dat je de jongens van 4 jaar geleden weer hebt ontmoet.
Dank voor dit verslag. tot de volgende keer. -
20 September 2014 - 22:29
Ton Sanderink:
Hoi Mient
Bofkont: interessant hoor. Veel succes!
Ik kijk uit naar je verdere verhalen -
21 September 2014 - 10:00
Marian:
Heerlijk weer jouw reisverslag te lezen, ben er dan door je prachtige taalgebruik ook een beetje bij.
Dank je wel. En ik blijf naar het volgende verslag uitkijken...
Goed te horen dat jullie ook bacterievrij kunnen eten en drinken. Is er een nationaal alcoholisch drankje? waarmee je de eventueel opgelopen bacterieboys and girls kan wegspoelen??? (hihih)
Goeds,
Marian -
22 September 2014 - 10:45
Jackie:
Pap!
Wat heerlijk om wat van je te horen!:)
Fijn dat de eerste ontmoetingen goed zijn verlopen en dat je op een rustige manier kan wennen aan deze totaal andere cultuur. Hoe is het hotel trouwens?
Ik ben erg benieuwd naar jullie verblijf in Khujand en hoe het werken jullie daar gaat bevallen.
En hoe is het weer?
Geniet maar lekker van de cappochino's en biertjes!!!
Heel veel succes, groeten aan Jeanet en een veilige reis!
Hele dikke kus,
Jackie
Ps en de groeten van Adriaan! -
22 September 2014 - 13:49
Rienk:
Beste Mient,
Wat een verhaal. Gelukkig is de omgeving niet volledig onbekend, gezien je hernieuwde contacten met mensen van 4 jaar geleden. Apart dat je ontdekt dat bepaalde behandeltechnieken ook daar bekend zijn. Is de voertaal voor jullie alleen maar engels of moet je ook een russisch woordenboekje gebruiken?
Veel sterkte met het wennen aan een andere cultuur. Ga je behalve doceren en confereren ook nog actief patiënten behandelen?
Het ga jullie daar goed. Tot schrijvens, Groeten ook van Janneke.
Rienk
-
22 September 2014 - 20:06
Walter Bout:
Hoi Mient,
Ik hoop dat als ik ooit met pensioen ben dan wel meer tijd heb ik ook dit soort prachtige dingen kan gaan doen.
Leuk om op deze manier op de hoogte te blijven van alles wat je doet.
Groeten en ik blijf je volgen,
Walter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
