Een sterke dame

Vijf jaar geleden ontmoette ik bij een grote prothese/orthese werkplaats een jongedame van begin 30. Ik had toen een lang gesprek met haar over nogal persoonlijke dingen. Zittend in de tuin van de “factory” en op zich gewaagd om als blonde Europeaan met een moslima op een bankje samen te zitten praten en lachen… Zij is daar nog steeds werkzaam als secretaresse, dit kwam ik te weten via Sharofiddin die daar af en toe komt met een gehandicapte vriend.
Vandaag had ik samen met Sharofiddin opnieuw een afspraak aldaar en besloot uiteraard haar op te zoeken. Door de geopende deur van haar kantoortje zag ik haar zitten met enkele dames en waarschijnlijk de directeur, onmiddellijk merkte zij me op en: AAH Mister Mient klonk het luid, waarna ik haar collega’s omzeilde en haar met twee handen een hand gaf met: how are you en saloom aleikum.
Tja, de aanwezigen verdwenen spoorslags en er volgde een opnieuw warm gesprek. Zij had op de universiteit 12 jaar geleden een medestudent nogal koel op een afstand gehouden, hij smoor verliefd, verloor haar echteruit het oog, maar vond haar twee jaar geleden weer via het internet. Ze hebben een jaar gecorrespondeerd, de vonken sloegen daardoor tweezijdig over en een ontmoeting volgde, een jaartje later getrouwd en gaan samenwonen in haar flatje. Voor een moslima in dit land is niet uitgehuwelijkt worden tamelijk ongebruikelijk, nog ongebruikelijker is het gaan samenwonen in een woning van de dame en niet bij de familie van de man. Zij is wat je noemt, een nogal progressieve moslima, die haar eigen leven wil bepalen.