Eerste indrukken Sri Lanka

De eerste indruk van Sri Lanka was de glimlach van de stewardess met devoot gevouwen handen in haar prachtig groene sarong bij de entree van het vliegtuig. De tweede impressie werd de echte atmosfeer, warm met een aparte bloemengeur, waarna in het zigzaggende verkeer deze frisheid verdween in die van stinkende benzinedampen. Tadjikistan was erg qua verkeerchaos, maar hier is het nog wilder door de vele toek-toeks (overdekte taxi-driewielbrommers) nog versterkt door het links rijden en het vele claxonneren .

Ons guesthouse ´The Ice Bear´ is werkelijk betoverend: - een binnentuin, met klimop en tropische bloemen, uitkomend in de grote tuin met veranda’s, waarachter de luid donderende Indische oceaan. Vissersbootjes met een donker zeil vertrekken er elke ochtend en brengen een etmaal later hun lading thuis in het dorpje verderop, een deel van de kleine visjes ligt op ons strand te drogen, vreemd genoeg zonder vliegen, ons bloed was wellicht een en toereikend voormaaltje…
Mijn vier reiscompagnons verschijnen een voor een op het ontbijtterras, Maloes en Marije, gister redelijk uitgeput, pas na koffietijd; Marije en José ontbijten samen met mij onze met eetbare hibiscus aangeklede muesli, een zwoele Gillespie-sound op de achtergrond. Ooit zullen er Engelsen op deze plek hetzelfde gedaan hebben, echter zij “bezaten” dit eiland, wij zijn slechts te gast.

De fish-harbour was bevolkt met honderden locals, die sprot, parrot-fishes, zwaardvisjes etc. aan het verwerken waren door ze veelal te drogen en te zouten, de sardientjes werden diverse malen stuk voor stuk gekeerd en in keurige rijen op jute matten in de zon opnieuw te drogen gelegd. De “leer”vissen werden gestroopt, in stukken gehakt en met puur zout ingewreven. Een krachtig heerschap leerde ons haast ongemerkt de kenmerken en verschillen over al deze vissen en uiteraard had hij een Hollandse neef in Spijkenisse; zijn verhaal werd pas echt geloofwaardig toen hij begon over de tsunami: - op zondagochtend na kerstmis 2004 om precies 10 uur werden de kraaien onrustig en kwamen in zwermen aanvliegen, even later verzamelden de straathonden zich en begonnen te janken, de bevolking besloot dat de gezinnen het binnenland in zouden trekken, want intuïtief dacht men dit klopt niet; weer een kwartiertje later trok de oceaan zich honderden meters terug, zodat de mannen, die achter gebleven waren, een scheepswrak wat daar lag in zijn geheel konden zien. Nadat ze naar dit wrak gelopen waren, zagen ze plotseling in de verte de totale zee stijgen, vreemd genoeg zonder golven: - rennend voor hun leven zagen ze staand op een heuvel al hun vissershutten, maar ook woningen onder water verdwijnen…