Oreren over eten
Door: Mient
Blijf op de hoogte en volg Mient
19 Oktober 2011 | Sri Lanka, Digana
Gister bij The Icebear hotel with Swissness, East meets West in Negombo, gegeten: - the Captains dinner. ‘s Ochtends word je gevraagd of je dit dagmenu wilt nuttigen en ik moet opnieuw zeggen, het was werkelijk uitstekend! Samen met mooi strak wit servies, goed bestek en vriendelijke bediening maken het eten op het terras tot een feestje; het golfslag-gebulder op de achtergrond en de accordeon met chansons discreet op de voorgrond geven een meditairannee sfeertje, maar dan wel net boven de evenaar… Opgerold ontbijtspek rond dadels, uit de oven en geserveerd met een spoortje kithul, de al eerder genoemde honing, direct gewonnen uit een grote bloem, hangend bovenin een boom. Eenvoudig, maar erg smaakvol. De alhier vers gevangen vis, gepaneerd met een onder anderen grof kokosmaalsel is met enkele druppels limoen precies goed, de half meegebakken lint”macaroni” is een goede combinatie, vreemd genoeg begeleid met home-made mayonaise. De bloemkool met een lichte saus van ingekookte visbouillon (bij navragen aan de kok) is goed gekozen en maakt dit alles AF!! Als dessert warme appelcake met een soort appelstroop samen met de filtert coffee TOP! Een mooie afsluiting van een lange en bijzondere periode in Sri Lanka.
Een Parool-PS van enkele weken geleden omschrijft in een special het leven van Johannes van Dam, culinair recensent. Prompt na voorgaande inleiding gevonden in een stapel veelal Duitse flutblaadjes. Ik wil mij uiteraard niet vergelijken met deze icoon, maar toevallig is het wel. Wat een haast dominee-achtige man, maar zeker met een vileine pen, meer een schoolmeester-type, die graag cijfers geeft en perse zeer kritisch wil zijn onder het credo: Waarheid. Veel Amsterdamse humor gebracht in zijn eerste stamkroeg “Hoppe”, gelardeerd met typische gewoontes/rituelen, zoals het nieten van de kranten aldaar, alleen hij mag dat doen. Zijn loopjes op vaste tijdsstippen naar onder andere zijn tweede kroeg café “De Zwart” (met vast tafeltje), hier leest hij de avondkranten. Een wel zeer speciale Special over een bijzondere man.
Mijn gastvrouw ms. Fernando was eerder trots en eerlijk over haar maaltijden, dan ijdel zoals onze vorige “gast”. Zij vertelde over al de ingredienten, die uit haar eigen tuin kwamen: - zwarte gedroogde peperkorrels, die donker rood zijn als ze aan de struik hangen; sterk ruikende kruidnagelen; curry-leaves; lichtbruine koffiebonen; bananen en niet te vergeten de overheerlijke papaya’s uit de struikboom, die in combinatie met kokosmelk helpt tegen vervelend buikgerommel en meer… Het zelf samengestelde curry-powder is helemaal haar trots. Ik krijg ten afscheid van alles een beetje mee, verpakt in schouderdraagtas uit Birma, haar geboorteland.
Een andere vorm van eten is die in cafetaria’s. Je krijgt er op een prive-dienblad twaalf gefrituurde/gevarieerde “kroketten”, alias vis- of vegaballetjes en eet ervan zoveel je lust. Dat e r nogal wat heren zijn, die onderwijl met hun linker hand hun zaakje door de dunne sarong heen, uit of in de plooi leggen en met hun rechter (eet)hand de grootste eetballen uitzoeken, neem je voor lief. Het restant, ik bedoel qua eten, aangevuld tot twaalf stuks krijg jij namelijk geserveerd…
Een Parool-PS van enkele weken geleden omschrijft in een special het leven van Johannes van Dam, culinair recensent. Prompt na voorgaande inleiding gevonden in een stapel veelal Duitse flutblaadjes. Ik wil mij uiteraard niet vergelijken met deze icoon, maar toevallig is het wel. Wat een haast dominee-achtige man, maar zeker met een vileine pen, meer een schoolmeester-type, die graag cijfers geeft en perse zeer kritisch wil zijn onder het credo: Waarheid. Veel Amsterdamse humor gebracht in zijn eerste stamkroeg “Hoppe”, gelardeerd met typische gewoontes/rituelen, zoals het nieten van de kranten aldaar, alleen hij mag dat doen. Zijn loopjes op vaste tijdsstippen naar onder andere zijn tweede kroeg café “De Zwart” (met vast tafeltje), hier leest hij de avondkranten. Een wel zeer speciale Special over een bijzondere man.
Mijn gastvrouw ms. Fernando was eerder trots en eerlijk over haar maaltijden, dan ijdel zoals onze vorige “gast”. Zij vertelde over al de ingredienten, die uit haar eigen tuin kwamen: - zwarte gedroogde peperkorrels, die donker rood zijn als ze aan de struik hangen; sterk ruikende kruidnagelen; curry-leaves; lichtbruine koffiebonen; bananen en niet te vergeten de overheerlijke papaya’s uit de struikboom, die in combinatie met kokosmelk helpt tegen vervelend buikgerommel en meer… Het zelf samengestelde curry-powder is helemaal haar trots. Ik krijg ten afscheid van alles een beetje mee, verpakt in schouderdraagtas uit Birma, haar geboorteland.
Een andere vorm van eten is die in cafetaria’s. Je krijgt er op een prive-dienblad twaalf gefrituurde/gevarieerde “kroketten”, alias vis- of vegaballetjes en eet ervan zoveel je lust. Dat e r nogal wat heren zijn, die onderwijl met hun linker hand hun zaakje door de dunne sarong heen, uit of in de plooi leggen en met hun rechter (eet)hand de grootste eetballen uitzoeken, neem je voor lief. Het restant, ik bedoel qua eten, aangevuld tot twaalf stuks krijg jij namelijk geserveerd…
-
19 Oktober 2011 - 07:50
Jackie:
Papa en lekker eten: goede combi! Haha, leuk om te lezen.
Hele goede reis morgen!!!
X -
19 Oktober 2011 - 07:52
Jeanet:
hahaha.......
en hoe is het met je kilo's?
doen ze dit bij de Nederlandse bitterballen ook? en dan wel met links, hoop ik? -
19 Oktober 2011 - 09:43
Elly:
Nou mient het ziet er allemaal lekker uit hoop dat het je goed gedaan hebt allemaal en voor morgen een hele plezierige terugreis hoop dat we je weer gauw zien in de hoogstraat groetjes -
19 Oktober 2011 - 10:51
Theo.:
Bedankt weer voor je mooie culinaire uiteenzetting van de Sri Lankaanse bitterballen.......en maaltijd. Als je straks thuis bent kan je gaan kokkerellen met de kruiden van Mw. Fernando. Toch zal straks de hutspot met klapstuk ook weer gaan smaken. Je zal vast nog weleens terug gaan denken aan al deze verschillende smaken en geuren. Als je op een (zwarte)markt komt in Utrecht o.i.d. en je krijgt 'n geur in je neus, zit je in no time weer in Sri Lanka met all your sweet memories.
Goeie vlucht!
-
19 Oktober 2011 - 14:57
Petra:
Dit reisverslag van jouw lees ik nu vlak voor mijn eigen eten. Jammie.....het water loopt me in de mond.
En op de beschrijving van hoe men daar omgaat met en tijdens het "cafetariabitterballenritueel" gaat dat wat Theo zegt wel op. Hij zegt altijd "als je het maar schoonhoudt".
Hahaha...........
Ik hoop toch dat de beleving van het nuttigen van die lekkernijen je toch heel lang blij blijft.
Heb een fijne vlucht morgen.
groeten Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
