Griep....
Blijf op de hoogte en volg Mient
30 Oktober 2016 | Tajikistan, Doesjanbe
Mijn moeder, vader, broertje en ik wonen in een klein bergdorpje helemaal bovenin Tajikistan. Mijn vader werkt in de rijstveldjes en mijn moeder plukt katoen in de zomer en ze verkoopt zelf gemaakt brood op de markt. Mijn broertje helpt mijn vader als hij geen school heeft en ik help mijn moeder met het bakken van brood. Op een dag, nu drie jaar geleden, dacht mijn moeder dat ik griep had, de koorts en hoofdpijn waren heel naar, maar de griep duurde wel wat lang en na een paar weken, begon ik te struikelen en kon ik iets moeilijker opstaan. Oververmoeid door de griep dachten mijn ouders, maar na weer een paar weken, ging het lopen steeds langzamer en viel ik vaak. Mijn ouders waren natuurlijk ongerust en gingen met mij in een busje naar Khujand, een grote stad met een ziekenhuis. De dokters waren heel lief, maar vertelden ons al snel dat ik polio had…..
Mijn ouders huilden erg dat kan ik me nog herinneren, maar ik was flink en we gingen weer naar huis, waar we mijn broertje en oma vertelden wat ik had. Zij waren ook erg verdrietig en wilden mij helpen met lopen, alleen hoe? Ik kon al snel niet ver meer lopen en opstaan vanaf ons vloerkleed kon ik alleen met hulp van mijn ouders. Ik wilde steeds buiten spelen, dat was wel vies als het geregend had en ik weer eens viel, ook kon ik niet meer naar het marktje, want dat was te ver voor mij en mijn moeder vroeg me toen of ik een rolstoeltje wilde. Zo’n klein stoeltje was helaas nergens te krijgen en mijn vader moest mij daarom dragen als ik we naar mijn moeder gingen.
Ik was vorige week jarig en ben 7 jaar geworden en ik heb een mooi lied gezongen over een meisje met polio dat gaat trouwen. Iedereen zegt dat ik prachtig kan zingen en eigenlijk vind ik dat zelf ook wel. Later wil ik zangeres worden en ga ik zingen op feesten, dan sta ik, want dat kan ik gelukkig nog wel, ik bedoel staan èn zingen!!
Dit verhaal, gister gehoord van moeder en dochter, wilde ik jullie niet onthouden en gaat weer als een film voorbij…. zittend in het vliegtuig. Van onze muziek-therapeut Shamsiddini kreeg ik een filmpje met een optreden van dit meisje, alle dames van ons centrum zijn aan het snotteren en inderdaad staat zij prachtig te zingen met veel expressie in haar gezichtje.
Ze heeft een ernstige vorm van polio, haar rug is vreselijk ingezakt en ze draagt om die reden vrijwel constant een korset. Dit plastic geval zit strak op plaatsen waar dit niet moet en geeft te veel ruimte waar hij steun moet geven, kortom een kwelling en dat ook nog eens deels onnodig.
Alsnog een rolstoeltje in Nederland zien te organiseren voor dit meisje wordt een van mijn volgende doelen, want over een half jaar gaan we weer richting East!
Mijn ouders huilden erg dat kan ik me nog herinneren, maar ik was flink en we gingen weer naar huis, waar we mijn broertje en oma vertelden wat ik had. Zij waren ook erg verdrietig en wilden mij helpen met lopen, alleen hoe? Ik kon al snel niet ver meer lopen en opstaan vanaf ons vloerkleed kon ik alleen met hulp van mijn ouders. Ik wilde steeds buiten spelen, dat was wel vies als het geregend had en ik weer eens viel, ook kon ik niet meer naar het marktje, want dat was te ver voor mij en mijn moeder vroeg me toen of ik een rolstoeltje wilde. Zo’n klein stoeltje was helaas nergens te krijgen en mijn vader moest mij daarom dragen als ik we naar mijn moeder gingen.
Ik was vorige week jarig en ben 7 jaar geworden en ik heb een mooi lied gezongen over een meisje met polio dat gaat trouwen. Iedereen zegt dat ik prachtig kan zingen en eigenlijk vind ik dat zelf ook wel. Later wil ik zangeres worden en ga ik zingen op feesten, dan sta ik, want dat kan ik gelukkig nog wel, ik bedoel staan èn zingen!!
Dit verhaal, gister gehoord van moeder en dochter, wilde ik jullie niet onthouden en gaat weer als een film voorbij…. zittend in het vliegtuig. Van onze muziek-therapeut Shamsiddini kreeg ik een filmpje met een optreden van dit meisje, alle dames van ons centrum zijn aan het snotteren en inderdaad staat zij prachtig te zingen met veel expressie in haar gezichtje.
Ze heeft een ernstige vorm van polio, haar rug is vreselijk ingezakt en ze draagt om die reden vrijwel constant een korset. Dit plastic geval zit strak op plaatsen waar dit niet moet en geeft te veel ruimte waar hij steun moet geven, kortom een kwelling en dat ook nog eens deels onnodig.
Alsnog een rolstoeltje in Nederland zien te organiseren voor dit meisje wordt een van mijn volgende doelen, want over een half jaar gaan we weer richting East!
-
30 Oktober 2016 - 12:20
Walter:
Hoi Mient,
Mooi hoe je beschrijft hoe iemand in zo'n hartverscheurende situatie toch haar kracht kan vinden. En dat jij op zoek gaat naar hoe je wat extra hulp kunt bieden.
Chapeau!
Groet van Walter -
30 Oktober 2016 - 19:36
Jeanet:
This is what it really is.
Je verhaal van haar is klinkend. Ik herken de vele ellendige/verdrietige gebeurtenissen, van zo velen inmiddels. Maar komen ze daadwerkelijk op onze weg dan is het geweldig dat we misschien iets positiefs kunnen toevoegen aan haar jeugd?
De manier waarop jij het opschrijft is zo sprekend.top!
Ik hoop dat we in staat zijn voor haar een rolstoel(tje) te kunnen vinden.zodat we die kunnen meenemen voor haar eind april.
-
30 Oktober 2016 - 19:56
Gerrie:
Mooi verhaal en een goed doel. Welkom thuis maak het weer gezellig. Ger -
31 Oktober 2016 - 10:05
Rienk En Janneke Roukema:
Hallo Mient,
Een ontroerend verhaal. Wat een geestkracht heeft dit meisje. We storten alvast 20 euro op je giro om een deel van de vervoerskosten van de rolstoel te kunnen betalen. Sterkte bij het vinden van een goede voorziening. Hartelijke groet van Janneke en Rienk. -
31 Oktober 2016 - 12:08
Piet:
Mient wat zijn wij toch een "bofkonten"dat wij in Nederland leven en natuurlijk denk je aan hoe het voor dit meisje in Nederland had kunnen zijn. Het is zo het is en fijn dat je wat voor haar kunt en wilt doen.
Keep up the good work ! -
31 Oktober 2016 - 13:29
Ingrid:
Hoi Mient, dit is, volgens mij, wat jou motiveert, waar jij echt iets in kunt betekenen. Mooi hoe je het opschrijft. En......je gaat dus weer terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
