Het mooiste ritueel
Door: Mient
Blijf op de hoogte en volg Mient
02 Oktober 2011 | Sri Lanka, Digana
Het mooiste ritueel is als ’s ochtends om 7 uur de meisjes van Home of Hope zich verzamelen voor de woning van Sharmini en Alfi, even later de jongens en vervolgens buigt iedereen één voor één voor Sharmini, raakt haar voeten aan èn de rechter hand van Sharmini beroert de hoofdjes even met als wens een goede, leerzame en veilige dag. De jongens zijn, ondanks hun latere komst als eersten in de schoolbus, want het blijft toch wel een mannenmaatschappij…
In de bus wordt voor elke dame een zitplaats vrij gemaakt, dus de wat oudere mannen maken het deels weer goed. Een bus bedoelt voor 45 zittende (smallere) locals, is goed voor minstens 70 personen, je wiegt staande rustig mee in het ritme van de ronkende bus. Een bankje in feite voor twee mensen wordt bezet door twee mensen en de derde zit met één bil op het reststand van deze zitplek. Kleine kinderen liggen op de schoot van beide ouders steevast te slapen.
In de trein, eveneens overvol, zit je gezellig tussen een grote familie en eet de zoete koekjes lekker mee. Als je moet overstappen, hollen de toeristen als gekken naar het andere perron, stèl je voor dat je geen zitplaats hebt! De mensen uit Sri Lanka nemen soms een kortere weg, namelijk lopend over/langs de spoorlijn en zijn dus eerder in de trein, toch een geleidelijk toenemende verhaasting? Zittend op de treeplank van een open deur schiet het landschap aan je voorbij, locals met geroosterde pinda’s, vega-“kroketten” en banaantjes komen regelmatig voorbij en bij elk wat groter station presenteren de frisdranken zich. Na 5 uur treinen komen we aan op ons eindstation, Nuwara Eliya. Het is een zeer Engels aandoende stad met een Grande Hotel, vreselijk decadent en met een dress-code, niets voor ons dus. In de Engelse pub zitten uitsluitend mannelijke locals, de pils is koud en de rugby op TV lijkt het communicatiemiddel. Het Indiase restaurant is prima, met dito bediening, die ons zacht en apart gekruid eten serveert. Het ginger-beer of vers geperste ananassap is erg dorstlessend en past goed bij het eten dat hier altijd enigszins pedis is.
Iemand een hand geven ten afscheid wordt met een zachte handdruk gedaan, waarbij de linker hand de rechter elleboog vastpakt, de ogen worden hierbij vaak neergeslagen. Bevestiging wordt kenbaar gemaakt door een soort schommelende hoofdbeweging, wat lijkt op een nee-schudden, maar ja betekent. Wachten bij een bushokje, meestal in de schaduw, gebeurt ordelijk. Het “in”voegen bij de al staande mensen is, zoals ik al zei, in een rustig ritme en lukt altijd zonder gemor.
Het is een rustig en vriendelijk land met hard werkende en studerende mensen.
In de bus wordt voor elke dame een zitplaats vrij gemaakt, dus de wat oudere mannen maken het deels weer goed. Een bus bedoelt voor 45 zittende (smallere) locals, is goed voor minstens 70 personen, je wiegt staande rustig mee in het ritme van de ronkende bus. Een bankje in feite voor twee mensen wordt bezet door twee mensen en de derde zit met één bil op het reststand van deze zitplek. Kleine kinderen liggen op de schoot van beide ouders steevast te slapen.
In de trein, eveneens overvol, zit je gezellig tussen een grote familie en eet de zoete koekjes lekker mee. Als je moet overstappen, hollen de toeristen als gekken naar het andere perron, stèl je voor dat je geen zitplaats hebt! De mensen uit Sri Lanka nemen soms een kortere weg, namelijk lopend over/langs de spoorlijn en zijn dus eerder in de trein, toch een geleidelijk toenemende verhaasting? Zittend op de treeplank van een open deur schiet het landschap aan je voorbij, locals met geroosterde pinda’s, vega-“kroketten” en banaantjes komen regelmatig voorbij en bij elk wat groter station presenteren de frisdranken zich. Na 5 uur treinen komen we aan op ons eindstation, Nuwara Eliya. Het is een zeer Engels aandoende stad met een Grande Hotel, vreselijk decadent en met een dress-code, niets voor ons dus. In de Engelse pub zitten uitsluitend mannelijke locals, de pils is koud en de rugby op TV lijkt het communicatiemiddel. Het Indiase restaurant is prima, met dito bediening, die ons zacht en apart gekruid eten serveert. Het ginger-beer of vers geperste ananassap is erg dorstlessend en past goed bij het eten dat hier altijd enigszins pedis is.
Iemand een hand geven ten afscheid wordt met een zachte handdruk gedaan, waarbij de linker hand de rechter elleboog vastpakt, de ogen worden hierbij vaak neergeslagen. Bevestiging wordt kenbaar gemaakt door een soort schommelende hoofdbeweging, wat lijkt op een nee-schudden, maar ja betekent. Wachten bij een bushokje, meestal in de schaduw, gebeurt ordelijk. Het “in”voegen bij de al staande mensen is, zoals ik al zei, in een rustig ritme en lukt altijd zonder gemor.
Het is een rustig en vriendelijk land met hard werkende en studerende mensen.
-
02 Oktober 2011 - 08:37
Gerrie:
ondanks dat ik verkouden ben dringt de geur door in mijn neus en ben ik zachtjes aan het wiegen.
Genieten en verbazen niet -
02 Oktober 2011 - 09:03
Ingrid:
Het is heerlijk te lezen hoe je het allemaal ervaart, vooral omdat ik er zoveel van herken hoe ik het vorig jaar gezien en meegemaakt heb.
Tussen de regels lees ik dat je het prima naar je zin hebt. je bent daar volgens mij helemaal op je plaats.
Geniet ervan en doe Jose, Sharmini en Alfi mijn hartelijke groeten. -
02 Oktober 2011 - 10:13
Hanneke:
fantastisch, de foto van Sharmini met de kinderen
leuk verhaal ook weer
geniet, je laatste 18 dagen en schrijf nog maar veel mooie verhalen... -
02 Oktober 2011 - 19:59
Theo.:
Wat een belevenissen weer. Man, wat moeten jouw hoofd en hart vol zitten....... met al deze mensen, geuren, geluiden en ervaringen. Heb ik de monnik nog niet verwerkt of zit ik alweer in de trein......... Kan je nagaan hoe het moet zijn als je daar bent.....
Fantastisch man, geniet er maar van. Ook van jullie progressie in jullie mooie werk.
Van mijn buuf, Sara, begreep ik dat je een goeie cursusdag hebt gegeven. Ook dat is bij jou in goede handen. De juiste man op de juiste plek!
Goeie week verder!
Met een knuffel en vriendelijke groeten....... Theo.
-
02 Oktober 2011 - 20:07
Petra:
Ik word er helemaal stil van.
groeten -
04 Oktober 2011 - 09:56
Hans Maarten...:
Dag Mient, Heb na enige windstilte nu het lezen van al je recente verslagen ter hand genomen. Klinkt indrukwekkend, met name ook dat 'feodale' dat je daar in jezelf bent gaan herkennen... Geniet er van en 'keep up the good work'!! Hartelijke groet. HMK -
05 Oktober 2011 - 11:36
Anka:
mooi Mient, wat maak je veel mee!! Erg leuk! Fijn he, om zo eens een kijkje te nemen aan de andere kant van de wereld. Geniet er van!!!
groet!! -
05 Oktober 2011 - 15:05
Jeanet:
hee Mient,
het klinkt allemaal weer super....en idillisch, volgens mij verleng je het e.e.a. tm de kerst?hahaha
leuk.......x x jeanet -
05 Oktober 2011 - 16:33
Mira:
Gister stil gestaan bij verjaardag Ine en dus ook in gedachten bij jou....
Geniet & ga zo door met het goede werk! Mama zou trots op je zijn..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
